ขอสารภาพว่าตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยคิดว่าจะได้มาทำงานที่เกี่ยวข้องกับตุ๊กตาเลย
จำได้ว่าตอนเป็นเด็กอยู่ประมาณป.2 เห็นตุ๊กตาบาร์บี้ครั้งแรกก็หลงรัก อยากได้มาก แต่เนื่องจากถือเป็นไอเท็มสิ้นเปลือง ก็เลยอดเป็นเจ้าของ ต่อมาพอโตขึ้นอีกหน่อย ก็มีคนซื้อตุ๊กตาเด็กทารกมาฝาก เป็นตุ๊กตาดูดจุกนม ผมสั้นสีทอง หลับตาได้ Elle ดีใจมาก ตั้งชื่อให้ว่ามีมี่ และอยู่ด้วยกันมาตลอดนับตั้งแต่นั้น แต่พอเติบโตขึ้นมา ความสนใจในสิ่งอื่นก็เข้ามาแทนที่ น้องมีมี่ก็เลยกลายเป็นเพียงความทรงจำในอดีต ถึงตอนนี้จำไม่ได้แล้วว่าน้องมีมี่หายไปอยู่ไหน แต่มีมี่ก็เป็นตุ๊กตาเพียงตัวเดียวที่อยู่ในความทรงจำของ Elle มาจนถึงปัจจุบัน
คนเราเมื่อโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ ความรับผิดชอบก็เพิ่มมากขึ้นเป็นเงาตามตัว บางครั้งความทรงจำอันแสนสุขในวัยเด็กจึงถูกลืมเลือนไป แต่ในวันนี้ Elle รู้สึกเหมือนกับว่าได้ย้อนรำลึกถึงความสุขในอดีตของตัวเองอีกครั้ง
ขอบคุณ Shun และ Rin ที่แบ่งปันเรื่องราวเกี่ยวกับดอลล์ให้ฟังเรื่อยมา ทำให้ในวันนี้ได้มี Ardeur de l’amour
ขอบคุณ Shun และ Rin ที่ทำให้ Elle ได้รู้จักกับเสน่ห์ของดอลล์ จนได้มีดอลล์เป็นของตัวเองตัวแรกในชีวิต (แม้จะยังหน้าโล้น รอให้ Shun ว่างพอจะเฟสอัพให้อยู่ก็ตาม ^ ^’)
ขอบคุณ Shun และ Rin ที่ตกลงมาร่วมเดินทางด้วยกันในเส้นทางนี้….
พวกเราทั้งสามใฝ่ฝันว่า Ardeur จะได้เป็นอาณาจักรอีกแห่งหนึ่งที่สร้างความสุขให้กับผู้เล่นดอลล์ทุกคน เหมือนกับที่เรามีความสุขกับสถานที่แห่งนี้เช่นกัน
มีคำกล่าวหนึ่งที่ว่า "หากรักงานที่เราทำ ก็เหมือนไม่มีวันที่เราต้องทำงาน" เคยคิดอยู่เสมอว่าจะทำได้อย่างนั้นในสักวันหนึ่ง แต่ก็ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า ความฝันที่เคยพูดให้ Elle ฟังเมื่อตอนที่เล่น BJD ใหม่ๆ เมื่อผ่านมา 4 ปี ความฝันนั้นจะเป็นจริง
ตุ๊กตาเหมือนมีมนต์สะกดให้คนหลงใหล มันวิเศษที่ได้เห็นตุ๊กตาที่ไม่มีชีวิต กลับมีชีวิตขึ้นมาได้ด้วยมือของเรา มันน่าทึ่งที่ตุ๊กตาโมลด์เดียวกัน แต่ดูราวกับเป็นคนละคนด้วยการแต่งหน้า ด้วยบทบาท ด้วยวิธีเล่นที่ต่างกันออกไป เพราะการเล่นตุ๊กตาไม่มีอะไรตายตัว เปลี่ยนแปลงไปได้เรื่อยๆ ตามแต่ผู้เป็นเจ้าของจะสร้างสรรค์
เราเริ่มหลงใหลตุ๊กตามากขึ้นเรื่อยๆ จนตุ๊กตาเข้ามามีบทบาทในทุกๆ วันของชีวิต เมื่อมาถึงจุดหนึ่ง การเล่นตุ๊กตาไม่ใช่เพียงการเล่นอีกต่อไป แต่เป็นทั้งงานศิลปะ เป็นทั้งการพักผ่อนหย่อนใจ เป็นทั้งลูก เป็นทั้งความฝัน จะดีแค่ไหนหากเราได้ร่วมแบ่งปันความฝันและจินตนาการของเราให้กับผู้เล่นคนอื่นๆ จะดีแค่ไหนหากมีที่ที่ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนและพบปะกับผู้มีใจรักแบบเดียวกัน จะดีแค่ไหนหากเราได้เป็นส่วนหนึ่งในการแต่งแต้มสีสันให้ตุ๊กตาของคนเหล่านั้น และจะดีแค่ไหนหากตุ๊กตาจะได้รับการยอมรับเฉกเช่นเดียวกับงานศิลป์มีค่าอื่นๆ เพราะเหตุนี้ Ardeur de l'amour จึงถือกำเนิดขึ้น
แต่กว่าจะมาเป็น Ardeur ได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย แม้จะเตรียมใจมาก่อนแล้ว แต่การทำฝันที่ยิ่งใหญ่ให้เป็นไปได้ในความจริงและใกล้เคียงกับที่ฝันไว้มากที่สุด มันยากกว่าที่คิดมากมายนัก แต่เราทั้งสามคนก็ไม่เคยถอดใจ เพราะเราเชื่ออยู่เสมอว่าหากมีความมุ่งมั่น ทำด้วยจุดประสงค์ที่ดี ทำด้วยความรู้สึกที่ดี ไม่ดูถูกตัวเอง และให้เกียรติผู้อื่น รวมทั้งมีผู้ร่วมทางที่เชื่อใจและไว้ใจกัน มนุษย์ทุกคนย่อมทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ให้เป็นไปได้เสมอ
Ardeur เพิ่งเป็นจุดเริ่มต้นของความฝัน ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่อยู่ในจินตนาการ และรอวันที่จะทำให้มันเป็นจริง และก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่า Ardeur จะเป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยเติมเต็มความฝัน และต่อยอดความคิดสร้างสรรค์ให้กับผู้มีใจรักตุ๊กตาทุกๆ คน
สวัสดีค่ะ Rinnarin ค่ะ
คือไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะได้มาทำงานที่เกี่ยวกับเสื้อผ้า ที่สำคัญเป็นการเข้ามาด้วยความตั้งใจมากๆ ของตัวเองด้วย >////<
ย้อนไปตอนเด็ก วิชาตัดเย็บเป็นอะไรที่รู้สึกว่าน่าเบื่อสุดๆ ฮา~~~ (เป็นวิชาบังคับเลือกของโรงเรียน) ตอนวัยนั้นก็ไม่ชอบเล่นตุ๊กตาเลยสักนิด เล่นก็อยู่กับแก๊งเด็กผู้ชาย (ปีนต้นไม้ ช้อนลูกน้ำ จับจิ้งจก จับกิ้งกือ -_-‘) แต่เป็นเด็กที่ชอบวาดรูปค่ะ โดยเฉพาะตุ๊กตากระดาษ แบบว่าคงเป็นกิจกรรมอย่างเดียวที่ทำให้ดูเป็นเด็กผู้หญิง เอิ๊กกก โตมาก็เรียนออกแบบ จบก็จบมาทาง graphic design เน้นงานภาพประกอบ กับออกแบบรูปเล่มหนังสือซะส่วนใหญ่
แล้วเข้ามาทำตรงนี้ได้ไงเนี่ย~ ยาวมาก....
สรุปสั้นๆ ก็… ชอบอ่านการ์ตูน เลยทำให้ชอบดูอนิเม ประทับใจเลยเริ่มคอสเพลย์....
นั่นล่ะค่ะ คอสเพลย์สำหรับเด็กที่ยังเรียนไม่จบ การไปจ้างช่างให้ตัดชุดคอสให้แต่ละชุดนี่ แทบจะเท่ากับ 1/3 ของค่าขนมทั้งเดือนเลยทีเดียว (ปาดเหงื่อ) แล้วก็มานั่งดูชุดที่ไปจ้างมา
ไรวร้า~~~ เดรสง่ายๆ คิดตรูตั้ง xxx บาท
นั่นล่ะค่ะ จากนั้นเลยชวนเพื่อนที่คอสด้วยกันนั่งทำชุดเอง โดยการไปสรรหาในตู้เสื้อผ้า เอาชุดที่คล้ายกับชุดที่จะคอสที่มีอยู่มาวัดแพทเทิร์น ดัดแปลงแบบให้เหมือน (ก็...เหมือนบ้างไม่เหมือนบ้าง... แฮ่) แล้วเย็บเองเลย หุ้นกับเพื่อนซื้อจักรกระเป๋ารุ่นถูกสุดมา 1 หน่วย ^-^ (ชุดที่ออกมาดู -----ปี๊บบบบ---- *เซนเซอร์*) นี่คือการเริ่มต้นในการเย็บผ้าค่ะ
เอ๊ะ ยังไม่ได้พูดถึงการทำชุดตุ๊กตาเลยนะ แหะ แหะ ถึงแล้วค่า~~~
คือเมื่อประมาณ 4 ปีที่แล้วได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นกับเพื่อน แล้วไปเจอตุ๊กตาแบบที่ชอบค่ะ เลยสอยกลับมาอยู่ด้วย (จริงๆ แล้วที่เราไม่เคยเล่นตุ๊กตามาตั้งแต่เด็กเพราะยังไม่มีตุ๊กตาแบบที่ชอบสินะ) ตั้งแต่ได้มาก็อยากเล่นกับเค้ามาก เจออะไรที่เหมาะ (‘มอไซค์ โต๊ะ เก้าอี้ ของจิ๋ว) ซื้อหมด แต่ที่อยากได้ที่สุดกลับไม่มีขาย(ในไทย) ก็คือเสื้อผ้าค่ะ ตุ๊กตาตัวแรกของเราเป็นเด็กผู้ชายแต่ชุดผู้ชายมีน้อยยยยยมาก เลยตัดสินใจทำเอง
ชุดแรกเลยเอาถุงใส่โทรศัพท์มือถือรูปเสื้อมาดัดแปลง(ซะงั้น) จากนั้นก็เริ่มหาข้อมูลแพทเทิร์นตามหนังสือมาหัดทำ วิธีตัดก็ใช้ดูจากตะเข็บเสื้อของคนว่าเย็บยังไงนะ เข้าตรงไหนก่อน(มั่วเอา) บลาๆๆ ทำมาสักพัก มีเพื่อนบอกว่า “แกน่ะชอบด้านนี้นะ แต่ไม่รู้ตัวเอง เพราะเวลาทำชุด แกดูสนุกอ่ะ” แล้วมันก็เชียร์ให้เราลองทำขายดู จังหวะเดียวกันในไทยมีร้านที่เปิดให้เช่าพื้นที่เป็นตู้วางขายเล็กๆ พอดีก็เลยลองทำดูค่ะ สไตล์ก็ตามใจฉัน (ฮา) จากนั้นก็มีร่วมกันทำร้านกับเพื่อนๆ ชวนกันไปออกบูธที่ฮ่องกง จนมาถึงตอนนี้…กับ Ardeur de l’amour
สำหรับริน Ardeur คือการเริ่มต้นสิ่งสำคัญอีกสิ่งหนึ่งในชีวิตเลย ก็ต้องขอบคุณ Elle กับ Shun มากที่ร่วมพยายามกันจนมาถึงจุดนี้ และเพื่อนๆ หลายๆ คนที่คอยให้คำแนะนำ และกำลังใจค่ะ
|